Begin 1500 keerde Ridder Haelewijn ‘de Viriele’ na een kruistocht terug met een nare penisaangelegenheid. Zijn harnas was in bepaalde situaties te krap waardoor hij regelmatig zijn zaak kneusde. Om de vervelende beknellingen te verhelpen bracht hij een bezoek aan smid Egerius, lid van het Scaldische Harnasgilde.
‘Goede ende moarn, smid Egerius. Hoe vergaet het uwe?’
‘Goede ende moarn, ritter Haelewijn. Het vergaet mi reedelijck. Hoe vergaet het uwe?’
‘Nit geschwint, waerde smid. Telkenmaele wannear er vrouwelijk skoon min vizier inschreit, dan kneus ick min zaeck?’
‘Uwe zaeckje?’
Voorzichtig tikte Haelewijn op het metaal dat voor zijn kloris hing.
‘Nei, min zaeck’…
‘Ag soo… Uwe zaeck’, antwoordde de smid… ‘Om uwe nesterij van sijnen druck te bevriën, kan ick uwe kuras forzien van eenen schaefschagt.’
‘Dan keer ick morgan na het crieken werre voor din scharnier. Groete hu uwe joncvrouwe.’
Recente reacties